اختلالات اضطرابی یک گروه ناهمگن از اختلالات رایج سلامت روان است، که معمولاً با ترس بیش از حد، نگرانی و بیش انگیختگی مشخص می شود. اشکال مختلفی از اضطراب وجود دارد که شامل اختلال اضطراب عمومی، اختلال هراس، اختلال اضطراب اجتماعی و ... می شود.

 

 علت اصلی اضطراب به خوبی مشخص نشده است. اگرچه یک جزء ژنتیکی واضح برای اضطراب شناخته شده است. همچنین یک تجربه ناخوشایند در دوران کودکی می تواند یک عامل مهم اضطراب باشد و ممکن است فرد را تا بزرگسالی تحت تأثیر قرار دهد.

درمان های تغذیه ای که علل متابولیکی اساسی اضطراب را مورد هدف قرار می دهد، می تواند مؤثر باشد. برای مثال عدم تعادل قند خون یا گرسنگی می تواند اضطراب را افزایش دهد و در صورتی که علائم اضطراب در اواخر صبح یا بعد از ظهر، پس از چندین ساعت گرسنگی بدتر شود باید به این امر مشکوک شد.

 بنابراین دریافت وعده های غذایی کوچک تر و متعادل حاوی پروتئین و کربوهیدرات های با گلیسمی پایین و حفظ زمان بندی وعده های غذایی توصیه می شود.

در اضطراب کمبود های تغذیه ای به ویژه ویتامین D، ویتامین های B و منیزیم ممکن است وجود داشته باشد. کمبود منیزیم می تواند ایجاد اضطراب کند و از طرفی اضطراب هم می تواند از دست دهی منیزیم را افزایش دهد.

در صورتی که دریافت رژیمی فولیک اسید، B₁₂، روی، منیزیم و ویتامین D کمتر از دریافت مرجع رژیمی (DRI) باشد نیز دریافت این مواد مغذی از طریق مولتی ویتامین در نظر گرفته می شود.

حذف غذاهای حاوی کافئین (همچون قهوه و نوشیدنی های انرژی زا) نیز به مدت 3 تا 4 هفته برای مشاهده احتمال کاهش اضطراب توصیه می شود. البته در مورد علائم قطع به یک بارۀ مصرف کافئین (از جمله سردرد) به مدت 7 تا 10 روز هشدار داده می شود.

کاهش مصرف کافئین به مقادیر نصف گذشته، هر از 4 تا 7 روز ممکن است از این امر جلوگیری کند. تغییر مصرف قهوه به چای سبز نیز می تواند کمک کننده باشد. زیرا چای سبز کافئین کمتری داشته و حاوی تیانین، یک اسید آمینه آرام بخش است. اضطراب ممکن است با دوزهای پایین کافئین (مقادیر موجود در قهوه ای که کافئین زدایی شده) نیز برانگیخته شود. در این صورت تغییر به چای های عاری از کافئین ممکن است لازم باشد.

در یک مطالعۀ اخیر که بر روی زنان سالم انجام شد، نشان داد که دریافت بالاتر غذاهای تخمیر شده که حاوی پروبیوتیک هاست، همچون ماست، کفیر و سبزیجاتی که تحت تخمیر لاکتیک اسیدی قرار گرفته اند، ممکن است در برابر علائم اضطراب اجتماعی و روان‌رنجوری (نوروتیسیزم) محافظت کننده باشد. همچنین مصرف زیاد میوه ها، سبزیجات و تکرر ورزش کردن با کاهش اضطراب اجتماعی همبستگی داشت.

به علاوه، دریافت های غذایی که به تولید انتقال دهنده های عصبی کمک می کند، ممکن است در کاهش اضطراب نقش داشته باشد. برای مثال کمبود اسیدهای آمینه تریپتوفان، فنیل آلانین یا تیروزین با اضطراب در ارتباط است.

همچنین به طور سنتی، اسطوخودوس به عنوان یک داروی گیاهی با خواص ضد اضطراب همراه بوده است. بوی اسطوخودوس نیز آرام بخش است؛ بنابراین نگهداری یک گلدان پر از گل های اسطوخودوس (حتی خشک شده) یا استفاده از اسپری روغن اسطوخودوس می تواند کمک کننده باشد. استفاده از کپسول اسطوخودوس هم می تواند آرامش بخش بوده و نیاز به داروهای آرام بخش را کاهش دهد.

 البته باید توجه داشت که اسطوخودوس ممکن است باعث خواب آلودگی شود و مصرف آن احتمال دارد با برخی داروها همچون ضدتشنج ها، ضد انعقادها، داروهای کاهنده کلسترول و ... تداخل داشته باشد.

علاوه بر این، اگر باردار یا شیرده هستید و یا از داروها یا مکمل هایی که باعث خواب آلودگی یا کاهش فشار خون می شود استفاده می نمایید، اسطو خودوس را بدون توصیه پزشکی مصرف نکنید.

در نهایت، روشهای درمانی مانند مراقبه(مدیتیشن) و یوگا نیز ممکن است برای کاهش اضطراب مفید باشد.

"مهسا مؤذن" دکترای تخصصی علوم تغذیه دانشکده تغذیه و علوم غذایی

پایان خبر