گرسنگی یک پدیدهٔ پیچیده و چندبُعدی است که تنها به نیاز فیزیولوژیکی بدن محدود نمی‌شود. گرسنگی به سه نوع اصلی تقسیم می‌شود: گرسنگی فیزیکی، گرسنگی احساسی و گرسنگی حسی. درک دقیق این دسته‌بندی به افراد کمک می‌کند تا انتخاب‌های آگاهانه‌تری در رابطه با غذا داشته باشند و از پرخوری یا رفتارهای تغذیه‌ای نادرست پیشگیری کنند.

گرسنگی فیزیکی: این نوع گرسنگی ناشی از نیاز واقعی بدن به انرژی و مواد مغذی است. علائمی مانند صداهای معده، کاهش سطح انرژی، یا احساس خالی بودن معده از نشانه‌های آن هستند. پاسخ‌دهی مناسب به این نوع گرسنگی، از طریق مصرف وعده‌های غذایی مغذی و متعادل، برای حفظ سلامت جسمانی ضروری است.

گرسنگی احساسی: این نوع گرسنگی از واکنش بدن به هیجاناتی نظیر اضطراب، خستگی، غم یا تنهایی ناشی می‌شود. فرد در این حالت ممکن است بدون نیاز واقعی به غذا خوردن، برای تسکین هیجانات خود به خوردن پناه ببرد. این نوع گرسنگی معمولاً ناگهانی و شدید بوده و فرد را به سمت خوردن غذاهای خاص (مانند شیرینی یا غذاهای پرچرب) سوق می‌دهد.

گرسنگی حسی: این گرسنگی تحت‌تأثیر تحریکات حسی مانند دیدن، بوییدن یا حتی فکر کردن به غذا ایجاد می‌شود، حتی زمانی که فرد از نظر فیزیکی سیر است. این نوع میل معمولاً کوتاه‌مدت است اما در صورت بی‌توجهی می‌تواند منجر به خوردن غیرضروری شود.

راهکارهای مدیریت گرسنگی‌های مختلف

برای مدیریت انواع گرسنگی، ابتدا نوع آن را تشخیص دهید (واقعی یا ناشی از احساسات یا حواس).

در گرسنگی فیزیکی، تغذیهٔ متعادل اولویت دارد.

در گرسنگی احساسی، از روش‌هایی مانند پیاده‌روی، مدیتیشن یا گفت‌وگو با دیگران کمک بگیرید.

برای کنترل گرسنگی حسی، توجه خود را منحرف کرده و از تکنیک‌هایی مانند نوشیدن مایعات یا مسواک زدن بهره ببرید.

ایجاد برنامهٔ غذایی منظم نیز به تعادل کلی کمک می‌کند.

با درک بهتر انواع گرسنگی و استفاده از راهکارهای عملی، می‌توان رابطه‌ای سالم، پایدار و آگاهانه با غذا برقرار نمود. چنین رویکردی نه‌تنها به سلامت جسمی بلکه به سلامت روان نیز یاری می‌رساند./ف.نوروزی فرد

«راضیه سادات طبائی فرد» کارشناس ارشد علوم تغذیه دانشکده تغذیه و علوم غذایی