پری‌بیوتیک‌ها در حقیقت کربوهیدرات‌های پیچیده یا فیبرهایی هستند که توسط آنزیم‌های معده تجزیه نمی‌شوند و در نهایت به روده منتقل می‌شوند. روده انسان نیز قادر به هضم این مواد نیست، ولی باکتری‌هایی وجود دارند که این پری‌بیوتیک‌ها را در روده تجزیه می‌کنند و بدن را قادر می‌سازند تا از فواید آن‌ها بهره‌مند شود. این ترکیبات در بسیاری از مواد غذایی از جمله سبزیجات، حبوبات، میوه ها و غیره یافت می‌شوند.

پروبیوتیک‌ها همان باکتری‌های مفید روده هستند که وظیفه هضم ترکیبات پری بیوتیک را بر عهده دارند. پروبیوتیک‌ها با حضور در دستگاه گوارش موجب تقویت و رشد باکتری های مفید مقیم در روده‌ها می‌شوند. این میکروب‌ها جذب مواد معدنی به‌ ویژه کلسیم و منیزیم را از دستگاه گوارش افزایش می‌دهند و خطر چاقی و دیابت نوع 2 را کم می‌کند. 

از سوی دیگر پروبیوتیک‌ها از علائم عدم تحمل لاکتوز شیر در افرادی که دچار این عارضه هستند، می‌کاهند و با تقویت سیستم ایمنی، مقاومت بدن را در برابر بیماری‌ها بیشتر می‌کنند. در نتیجه مصرف این محصولات در افرادی که مستعد نفخ و سایر مشکلات گوارشی هستند میتواند کمک کننده باشد. همچنین یکی از مهم‌ترین آثار استفاده از محصولات پروبیوتیک کمک به کاهش کلسترول خون است. 

پس سعی کنید روزانه از محصولات پروبیوتیک بخصوص فرآورده‌های لبنی همچون شیر، ماست، کفیر یا پنیر پروبیوتیک استفاده کنید. دانستن این نکته نیز حائز اهمیت است که باکتری‌های پروبیوتیک بیشتر از یک هفته تا حداکثر ده روز زنده نمی‌مانند. مصرف این نوع محصولات برای کودکان زیر یک سال باید تحت نظر پزشک باشد.

پس می‌توان این‌طور نتیجه گرفت که پری بیوتیک‌ها در حقیقت غذای پروبیوتیک‌ها هستند./ف.نوروزی فرد

"الهه عباسی" کارشناس ارشد تغذیه دانشکده تغذیه و علوم غذایی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز

پایان خبر