علاقه به استفاده از ویتامین ها برای درمان سرطان به دهه 1970 برمیگردد. در ادامه به انواعی از ویتامین ها و نقش آن ها در مدیریت شرایط مختلف مرتبط با سرطان خون در کودکان پرداخته شده است.

 

P نقش ویتامین ها در مدیریت موکوزیت

مکمل های ویتامینی مختلفی برای پیشگیری و درمان موکوزیت مورد مطالعه قرار گرفته است. مطالعات نشان داده اند که گیرنده ویتامین D در مخاط بیان می شود و ارتباط بین سطوح پایین ویتامین D و افزایش حالت التهابی مخاط و اختلال در سد بافتی مخاطی وجود دارد. منابع عمده ویتامین D شامل تولید در پوست از طریق قرار گرفتن در معرض نور خورشید، رژیم غذایی و مکمل های ویتامین D هستند.

در یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی با هدف مقایسه ویتامین E موضعی با سیستمیک، بهبود قابل توجهی در درمان موکوزیت در بیمارانی که ویتامین E موضعی دریافت کردند گزارش شده است بعضی شواهد اما حاکی از عدم تاثیر ویتامین E در پیشگیری از موکوزیت است.

P نقش ویتامین ها در نوتروپنی تب دار

در طول شیمی درمانی ، اکثر کودکان مبتلا به سرطان دوره هایی از نوتروپنی تب دار (Febrile neutropenia) را تجربه می کنند که کمتر از نیمی از آن ها ممکن است نشان دهنده عفونت در این بیماران باشد. در جمعیتی از کودکان مبتلا به سرطان آفریقای جنوبی، در معرض خطر کمبود ویتامین A، کسانی که مبتلا به سطوح پایین ویتامین A (< 20 گرم در دسی لیتر) در هنگام تشخیص بروز بیشتر نوتروپنی تب دار نشان داده شد.

 در یک مطالعه نوتروپنی تب دار در 22 کودک با سرطان خون تحت درمان با گندم تخمیر شده نسبت به گروه کنترل بهبودی معناداری را نشان داد. با این وجود هنوز مطالعات محدودی در این زمینه وجود دارد و مطالعات بیشتری در این ارتباط برای کودکان مبتلا به سرطان خون مورد نیاز می باشد تا بتوان با اطمینان بیشتری صحبت کرد. 

P مواد معدنی و سرطان خون در کودکان

تغییر در سطوح مواد معدنی کمیاب در فرم های مختلفی از سرطان از جمله سرطان سینه، ریه و لوسمی ثابت شده است. در بیماران لوسمی، سطوح کاهش یافته ی سلنیوم و زینک و سطوح افزایش یافته ی مس گزارش شده است. بنابراین ارزیابی این ریزمغذی ها در انواع سرطان ها ممکن است اطلاعات حیاتی در مورد پیشرفت و مراحل مختلف سرطان در اختیار ما قرار دهد .

مطالعات نشان می دهند که زینک ممکن است در بیماران تحت شیمی درمانی برای لوسمی حاد و عوارض متوالی آن مفید باشد. تا کنون حداقل دو ترکیب روی نشان داده شده است که فعالیت خود را در میلوئید حاد دارند. اولی پیریتیون زینک است که به نظر می رسد دارای پتانسیل سرکوب مستقیم فعالیت نئوپلاستیک باشد و دومی آسکوربات زینک می باشد که برای کاهش مضرات و اثرات شیمی درمانی در کودکان پیشنهاد شده است .

یک تخلیه خفیف تا شدید زینک می تواند در 11 تا 50 درصد از کودکان مبتلا به سرطان خون قبل از درمان،

وجود داشته باشد. بنابراین به نظر می رسد  با رفع این کمبود تغذیه ای بهبودی در درمان و شرایط کلی این بیماران حاصل شود .

برای مدیریت موکوزیت، بسیاری از مطالعات از جمله در ارتباط با مکمل یاری زینک وجود دارند که به پیشگیری و درمان آن اختصاص یافته اند. از آنجایی که زینک به عنوان یک عنصر قابل توجه برای سنتز کلاژن، تکثیر فیبروبلاست و کراتینوسیت ها است؛ انتظار می رود که میزان تشکیل مجدد بافت اپیتلیال در محل زخم طی درمان را افزایش دهد. از این رو می تواند در پیشگیری از آسیب شدید مخاطی ناشی از شیمی درمانی موثر باشد.

مس نیز کوفاکتور بیش از 30 آنزیم می باشد که به عنوان یک عنصر کمیاب عمل می کند. سطح افزایش یافته آن در بیماران مبتلا به سرطان با شدت بیماری و واکنش به درمان ها مرتبط می باشد.

مکانیسم های سلولی و مولکولی که توسط آن سطوح مس، رگزایی تومور را در انواع مختلف سرطان تغییر می دهد، هنوز نامشخص است. شواهد نشان می دهد که مس می تواند تکثیر سلول های سرطانی را تحریک کرده و منجر به افزایش رشد تومور شود. بنابراین بهتر است در مصرف این عنصر در این بیماران احتیاط های لازم صورت گیرد. اخیرا نیز نتایج حاصل از یک متاآنالیز حاکی از موارد ذکر شده در بالا بود. به طوری که در این مطالعه پیشنهاد می شود که از کاهش زینک و سلنیوم و سطوح افزایش یافته مس در بیماران لوسمی حاد جلوگیری شود.

"راضیه حسینی"  کارشناس ارشد تغذیه بالینی دانشکده تغذیه و علوم غذایی

پایان خبر