میاستنی گراویس (MG) شناخته شده ترین اختلال خود ایمنی اتصالات عصبی-عضلانی است. در این بیماری، بدن علیه «گیرنده استیل کولین» آنتی بادی می سازد. ضعف و خستگی عودکننده و فروکش کننده که از چند دقیقه تا چند روز متغیر است، مشخصه میاستنی گراویس است.

 

همچنین دوبینی و به دنبال آن اختلال تکلم، ضعف عضلات صورت و اختلال بلع هم می تواند رخ دهد. اختلالات بلع (ناشی از خستگی پس از جویدن) ممکن است در نهایت باعث سوء تغذیه شود.

مردان بیشتر از زنان به میاستنی گراویس مبتلا می شوند و علائم آن بیشتر پس از 50 سالگی ظاهر می شود.

تغذیه درمانی

·  در بیماری میاستنی گراویس، اغلب جویدن و بلعیدن دچار مشکل می شود. از آنجایی که این مشکل به دلیل خستگی است، فراهم آوردن مواد غذایی که از نظر تغذیه ای غنی باشد، در ابتدای وعده های غذایی و قبل از خستگی بیمار دارای اهمیت است.

·       وعده های غذایی کوچک و مکرر که جویدن و بلعیدن آنها آسان است، کمک کننده است.

·     مشکلاتی در نگه داشتن لقمه روی زبان هم مشاهده شده است که نشان می دهد غذاهای خرد شده و مرطوب، بیشتر قابل تحمل است.

·     در بیمارانی که با داروهای آنتی کولین استراز درمان می شوند، زمان بندی مصرف دارو با غذا خوردن برای تسهیل بلع بسیار مهم است.

·      فعالیت بدنی باید قبل از صرف غذا محدود شود تا از حداکثر توانایی برای خوردن یک وعده غذایی اطمینان حاصل شود.

·      نکته مهم دیگر آن است که در زمان خستگی بیمار، مصرف غذا تشویق نشود، چرا که ممکن است منجر به ورود غذا به مجرای تنفسی (آسپیراسیون) شود.

·      ممکن است حمایت تغذیه ای از طریق تغذیه با لوله برای کمک به حفظ عملکردهای حیاتی بیمار تا زمانی که بحران فروکش کند، اجرا شود. پس از خارج کردن لوله، ارزیابی توانایی بلع با استفاده از روش ویدئو فلوروسکوپی، روش مناسبی برای ارزیابی عملکرد بلع یا خطر آسپیراسیون مرتبط با دریافت دهانی است./ف.نوروزی فرد

«مهسا مؤذن»، دکترای تخصصی تغذیه و علوم غذایی دانشکده تغذیه و علوم غذایی شیراز