پوسیدگی دندان به عنوان یک بیماری رایج دهان در دوران کودکی بوده و یک نشانگر اولیه برای سلامت دهان و دندان کودک به شمار می آید. برای پیشگیری از این مشکل، عادات رفتاری و الگوهای تغذیه ای مناسب از دوران نوزادی باید تشویق گردد.

اغلب پوسیدگی زودرس دندان در کودکی به دنبال تغذیه طولانی مدت با آبمیوه، شیر، شیر خشک یا سایر نوشیدنی های شیرین توسط شیشه و به خصوص در شب صورت می گیرد.

دندان‌های قدامی فک پایین معمولاً به دلیل موقعیت محافظتی لب و زبان و وجود مجرای بزاقی در کف دهان در امان می‌مانند.

به طور کلی، کودکان خانواده های کم درآمد و اقلیت های جمعیتی، دارای بیشترین میزان بیماری های دهان و بیشترین استفاده از خدمات دندانپزشکی برای تسکین درد هستند. با این حال، این کودکان کمتر از سایرین به دندانپزشکی جهت ویزیت کلی دندان مراجعه می کنند.

مدیریت پوسیدگی زودرس دندان در دوران کودکی، شامل آموزش تغذیه و بهداشت دهان برای والدین، سرپرستان و مراقبان است.

عواملی که با افزایش پوسیدگی همراه اند عبارتند از: بهداشت نامناسب دهان، مسواک نکردن دندان‌های کودک حداقل به صورت روزانه، و استفاده مکرر از شیشه های حاوی نوشیدنی‌های شیرین.

توصیه های تغذیه ای شامل عدم استفاده از شیشه قبل از خواب و تغییر دفعات و محتوای بطری ها در روز است. محتویات شیشه باید به آب، شیر خشک یا شیر محدود شود. نوزادان و کودکان خردسال را نباید با شیشه در رختخواب گذاشت.

بعد از اتمام شیردهی، دندان ها و لثه ها را باید با یک گاز یا پارچۀ تمیز، پاک کرد. همچنین باید تلاش نمود که کودکان بعد از 1 سالگی از شیشه استفاده نکنند.

ترویج یک رژیم غذایی متعادل و سالم نیز توصیه می گردد. هنگامی که غذاها پوسیدگی زا هستند (همانند آب نبات ها، میان وعده و دسرهای حاوی کربوهیدراتهای ساده مثل کیک و کلوچه و غذاهای نشاسته ای)، باید به دنبال مصرف آنها مسواک زد و یا دهان را شستشو داد.

دکتر "مهسا مؤذن" دکترای تخصصی تغذیه دانشکده تغذیه و علوم غذایی شیراز