یک روان‌شناس بالینی به نام دکتر کرام، چند سال قبل یک تحقیق جالب انجام داد که به «آزمایش میلک‌شیک» مشهور شد: او شرکت‌کنندگان مطالعه را به دو گروه تقسیم کرد و به هر کدام یک لیوان میلک ‌شیک داد.

به گروه اول گفته شده میلک شیک شما کم کالری (تنها ۱۴۰ کالری) و فاقد قند و چربی است. به گروه دوم گفته شد که میلک ‌شیک شما پرکالری (۶۲۰ کالری) و حاوی افزودنی‌های قند و چربی است.

قبل و بعد از نوشیدن میلک‌شیک، میزان یک هورمون به نام «گرلین» در خون شرکت‌کنندگان اندازه گرفته شد. گرلین یک هورمون گرسنگی است که از معده ترشح می‌شود و به مغز فرمان گرسنگی می‌دهد تا به دنبال غذا باشد.

همچنین این هورمون باعث کاهش متابولیسم نیز می شود. در واقع این مکانسیم با این هدف است که اگر غذا پیدا نکردیم دچار کمبود انرژی نشویم و به نوعی بدن را در وضعیت صرفه‌جویی قرار می‌دهد. اما در عصر حاضر این اتفاق باعث بروز اضافه وزن به دلیل کاهش سوخت‌وساز بدن شده است.

نتیجه‌ی آزمایش گرلین بعد از نوشیدن میلک‌شیک باورنکردنی بود: میزان کاهش هورمون گرلین در افرادی که «تصور می‌کردند» میلک شیک پرکالری را خورده‌اند، «سه برابر» افرادی بود که فکر می‌کردند نسخه کم‌کالری را نوشیده‌اند!

سال‌ها تصور پژوهش‌گران این بوده که گرلین بر اساس حجم و کالری غذای دریافتی‌مان تنظیم می‌شود. اما این پژوهش به وضوح نشان داده شد که طرز تفکر (Mindset) ما تا چه حد روی آن تاثیرگذار است.

دکتر کرام تحقیقات متعدد دیگری هم در رابطه با تاثیر طرز تفکر روی فیزیولوژی بدن انسان انجام داده و یکی از پیشنهاد‌های کلیدی‌اش این است که اگر هنگام مصرف غذا، از زاویه «کافی بودن» به وعده مصرفی‌مان نگاه کنیم، نتیجه‌اش کاهش اشتها و افزایش متابولیسم‌مان خواهد بود./ف.نوروزی فرد

«الهه عباسی» کارشناس ارشد تغذیه و رژیم درمانی دانشکده تغذیه و علوم غذایی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز